Update maart... Eindelijk... :)

He lieve allemaal,

Het is alweer een hele tijd geleden dat we iets hebben gepost op de website, dus tijd om jullie bij te praten! Eigenlijk is het wel logisch dat we niet zoveel schrijven want we hebben het veel te druk met lesgeven en andere leuke dingen doen.:)

Zoals Wendy al schreef in het vorige berichtje, zijn onze ouders hier geweest in de afgelopen weken. Ik vond het heel speciaal om weer eens een paar dagen alleen met mn ouders te zijn, want ik woon toch al een hele tijd op mezelf inmiddels en dan komt dat er niet zo vaak van.

So, let's start from there then...

15 Maart is een nationale feestdag in Hongarije en iedereen is vrij (en wij dus ook!). De dag ervoor werd er een toneelstuk opgevoerd in de school door de 4th graders (die zijn 9-10 jaar oud) over Petöfi Sandor, een heel belangrijk persoon in de revolutie die ze de 15e herdenken (hij was een dichter en heeft min of meer de eerste hongaarse grondwet geschreven). Er was geen touw aan vast te knopen voor ons, omdat alles in het Hongaars was, maar toch was het verhaal duidelijk (Sandor was een held en mocht naar de hemel! :) ). Het was wel heel leuk, alle leerlingen kwamen ook kijken en iedereen droeg een witte bloes oid met een zwarte broek (behalve de 'rebelletjes' natuurlijk die een zwarte bloes en witte broek droegen, wat zijn het toch boefjes...! :) ). Maar de dag erna was het dus echt zover. We wisten niet zo goed wat we moesten verwachten, omdat het niet echt een feestdag maar meer een herdenkingsdag was. Zsuzsa (een van de docenten op de school) ging met ons mee, dus zij kon ons alles vertellen wat we moesten weten. Bij het nationaal museum waren toespraken, optredens, muziek en dans van allerlei mensen. Daarna zongen ze nog het volkslied en het tweede volkslied (!). Eigenlijk was ik wel een beetje trots om eventjes Hongaar te zijn! We hadden ook een hongaars vlaggetje gekregen van Zsuzsa, voor op onze jas (dat hadden alle Hongaren), dus dat droeg nog bij aan ons Hongaarse gevoel... De chain bridge was afgesloten voor al het verkeer en daar kon je 'revolutionary games' doen. Erg grappig om die hongaarse kindjes toneelstukjes te zien doen enzo (en wij hebben natuurlijk net zo vrolijk meegedaan... ) ).

Het weekend daarop (17-19 maart) was het toppunt van onze bezoekersdichtheid. Donderdag kwamen Samantha, Quillermo (vrienden van mij), Anieke, Lieke, Monique, Pauline, Renee (vriendinnen van Wendy) en Frans (onze mentor van de universiteit) aan. Vrijdag zijn we met z'n 10-en naar een concert geweest in Petöfi Csarnok (soort Heineken Music Hall, in het City Park). Twee populaire hongaarse bands traden op: Colorstar en PUF (poef!). Leuk om met zo'n bende Nederlanders naar een hongaars concert te gaan!
Zaterdag heeft iedereen overdag een beetje zijn eigen ding gedaan. Samantha, Quillermo en ik zijn naar Castle Hill geweest en hebben daar de Matyas kerk bezocht (hele kleurrijke kerk met turkse invloeden, heel apart en mooi). Daarna zijn we met zn allen naar Hösök Tere (Hero's square) geweest om daar met een paar duizend mensen een enorm vredesteken te maken met fakkels. Echt heel erg cool!!! Michiel: dit was denk ik het coolste wat ik tot nu toe heb gedaan, kijk maar eens naar de foto's!! 18 maart is namelijk de internationale dag van de vrede en overal over de wereld doen ze dit soort dingen dan. Heel erg bijzonder om daar deel van te zijn! Later op de avond hebben we een kroegentoch gehouden langs al onze favoriete vage kroegjes: Szimpla kert, Kuplung en West Balkan (vage namen, vage tentjes...).
Zondag zijn we met z'n drieen (Wendy, Frans en ik) bij Artis gaan uit eten. En hebben we lekker de hele avond over school dingen gepraat (maar dat vind vast niet iedereen leuk om te lezen, dus dat laat ik maar weg...! :)).

De week erna (vorige week dus) was wel zwaar vond ik. Ik heb normaal de weekenden best wel nodig om bij te komen en dingen voor te bereiden, maar door de bezoekjes was er dat niet echt van gekomen... Dat is wel het rare van docent zijn, je kunt niet een dagje rustig aan doen. Ook al voel je je niet lekker of ben je moe, je hebt toch je lessen en moet er staan. In een 'normale baan' kun je best een ochtend een beetje rommelen of iets opruimen ofzo, maar dat zit er niet in als docent. Aan de andere kant maakt dat het juist ook weer erg leuk. Want je bent 24 uur per dag docent (ok, 16 dan, als ik slaap ben ik geen docent...). Ik heb het nu bijvoorbeeld over bacterien en schimmels, en als wij dan een rotte sinaasappel hebben thuis denk ik gelijk: zal ik die mee naar school nemen om aan de leerlingen te laten zien?

Afgelopen weekend was echt leerlingen-weekend voor ons. Vrijdag (24 maart) zijn we met Gergo en Zsuzsa (twee docenten van de school) naar een improv cabaret voorstelling geweest in Merlin. En wie waren daar ook? Twee leerlingen uit de 10e! Dus hebben we van te voren met zn 6en wat gedronken. Dat is zo raar hier, in Nederland zouden die leerlingen echt gillend weg zijn gerend (aaah, docenten, daar willen we niet mee gezien worden!!), maar hier dus niet. En het wordt nog beter, want vrijdag hadden een aantal leerlingen ons uitgenodigd om mee te gaan frisbeeen op Margit Sziget (eiland in de Donau) zaterdag middag. Dus zaterdagmiddag hebben we frisbee les gehad van 3 leerlingen! Hihi :) Echt omgekeerde wereld, les krijgen van je leerlingen...

Begin deze week voelde ik me niet zo lekker. Ik sliep heel slecht en onrustig, waardoor ik 's ochtends steeds heel moe wakker werd. Maar gelukkig heb ik vannacht weer een keer goed geslapen, dus dat hielp... Ik kom er wel achter dat ik goed voor mezelf moet zorgen, goed eten, sporten (spinnen is echt super, heeft er iemand zin om in Eindhoven mee te gaan als ik terug ben?), genoeg slapen. Maar ook dingen goed plannen en voorbereiden (en op tijd vooral). Want ik ben echt iemand die continue over dingen na loopt te denken en ik krijg mn hoofd niet zo goed leeg als ik in bed lig 's avonds, waardoor ik dan weer niet kan slapen. Klinkt als: visieuze cirkel... :( Maar morgen heb ik een relaxte dag met maar twee lessen (waar ik niet voor hoeft voor te bereiden want ze gaan presentaties geven), dus vanavond zal ik wel weer goed slapen... :)

Wat trouwens ook wel heel raar is, is dat onze laatste maand is in gegaan. De afgelopen 2,5 maanden zijn echt voorbij gevlogen en nu komt het einde ineens in zicht! En er zijn nog zoveel dingen die we nog willen doen. Ik weet nu al wel dat ik het echt ga missen hierzo! Budapest is echt een geweldige stad en ik ben verliefd op de school en de leerlingen (sorry Ronald, en op jou natuurlijk! :) ). Maar goed, ik heb nog een maand om er van te genieten...

Onze plannen voor de komende tijd:
Wendy is net naar het vliegveld vertrokken om haar vriendinnen op te halen (Juliet en Simone als ik het goed heb onthouden), die tot dinsdag blijven. Zaterdag ga ik met een groepje (met o.a. Lorena, een Oostenrijks meisje, die ook op 15 maart met ons mee was) naar Bratislava. Volgend weekend komen het zusje en broertje van Wendy hierheen en ga ik naar Hollókö, naar de open dag van een synergy training die daar gegeven wordt (waar als het goed is een hele bende mensen is die ik ken... :) ). Weer genoeg leuke dingen dus!

Veel liefs, Rianne